W klasycznym rozwiązaniu dysku twardego, tradycyjne głowice zapisująco/odczytujące (zwane też głowicami cienkowarstwowymi)
posiadają miniaturową cewkę znajdującą się na końcu ramion, która umożliwia zapis lub odczyt danych na talerzu magnetycznym. Gdy na dysku HDD zapisywane są dane, indywidualny układ elektroniczny wysyła impulsy elektryczne do cewki, indukując w ten sposób pole magnetyczne, które magnesuje poszczególne cząstki na powierzchni talerza. W przypadku odczytu danych dzieje się dokładnie odwrotnie. Namagnesowana powierzchnia dysku indukuje prąd w cewce, który jest następnie przetwarzany przez układ elektroniczny napędu na impulsy elektryczne.
Coraz większe zapotrzebowanie na pojemniejsze dyski twarde, a jednocześnie ograniczenia co do rozmiarów obudowy, wymusiło na producentach zwiększenie gęstości zapisu, który nie pozwala jednak na współpracę z tradycyjnymi głowicami z powodu zbyt gęstego ułożenia sektorów.
Najnowsze dyski twarde wyposażone są więc, w dodatkową głowicę magnetorezystywną (MR), umożliwiającą odczytywanie informacji z powierzchni talerza. Głowica ma specjalną konstrukcję - zawiera pewną domieszkę swoistego stopu żelaza i niklu, który pod wpływem pola magnetycznego zmienia swoją rezystancję. Do zapisu Danych zaś, w dalszym ciągu wykorzystywana jest tradycyjna głowica cienkowarstwowa. Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest fakt, że głowica magnetorezystywna potrafi prawidłowo odczytywać informacje także wtedy, gdy talerze dysku obracają się z bardzo dużą prędkością, a sektory danych ułożone są bardzo gęsto.
Bardzo ważnym detalem konstrukcji takiego dysku jest mechanizm pozycjonowania głowicy. Chodzi o to aby głowica zapisu/odczytu znajdowała się zawsze dokładnie nad środkiem ścieżki danych. Bynajmniej wystarczy nawet niewielkie przesunięcie, a zamiast pożądanych informacji, głowica odczyta śmieci. To dość skomplikowane, gdyż pod wpływem ciepła materiał, z którego wykonane są talerze dysku, może ulegać odkształceniom. W związku z tym w nowoczesnych dyskach twardych stosuje się specjalny mechanizm Embedded Servo. W odróżnieniu od tradycyjnej techniki Servo, w której głowica musiała regularnie korzystać ze ścieżki sterującej, aby zoptymalizować- skorygować swoją pozycję, mechanizm Embedded Servo wykorzystuje informacje zapisane na każdej ścieżce. Głowice zapisująco-odczytujące korzystają z nich, więc przez cały czas, co umożliwia dokładniejsze pozycjonowanie i szybszą pracę napędu. W tradycyjnej technice pozycjonowania tzw. okresowej kalibracji głowicy dysku, następowały dodatkowe przerwy w transmisji danych. W nowoczesnych konstrukcjach dysków twardych, nawet przy zwiększonej gęstości zapisu, problem przerw w transmisji, został praktycznie zniwelowany.
Jeśli Interesujesz się dyskami i ciekawi cię odzyskiwanie danych przeczytaj ten artykuł.